Komentarze: 6
Rozmowa dwóch pań E. Datowane na grudzień 2002
-Kochasz go?
-Kocham...
-To czego chcesz więcej?
-Czegoś w zamian...
-To to w takim razie nie jest miłość.
Aktualne? Adekwatne?
| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 28 | 29 | 30 | 31 | 01 | 02 | 03 |
| 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
Rozmowa dwóch pań E. Datowane na grudzień 2002
-Kochasz go?
-Kocham...
-To czego chcesz więcej?
-Czegoś w zamian...
-To to w takim razie nie jest miłość.
Aktualne? Adekwatne?
Nikt w życiu nie powinien być sam. Dlatego poszczególne jednostki, a w szczególności te nazywane ’wybitnie wrażliwymi’ nieustannie poszukują ludzi, których mogłyby nazwać swoimi przyjaciółmi. W większości przypadków na nazwaniu się kończy. Otóż przyjaciel dla takich aspołecznych idiotów, to ktoś kogo najpierw należy zainteresować swoimi problemami, a potem umiejętnie wykorzystać do pocieszania i uzyskania empatii, oczywiście przy nieudolnych próbach odwdzięczenia się tym samym. Więź między dwiema jednostkami staje się stopniowo na tyle głęboka, że są w stanie nazwać ją Prawdziwą Przyjaźnią. Kolejny, ostatni już etap to spektakularne zadanie najbliższej osobie bolesnej rany. Bolesnej, dokładnie wymierzonej, bo w końcu jest to osoba dobrze jednostce znana. Skutkiem tego jest narastające, całkowicie uzasadnione poczucie winy u raniącej jednostki. Nieświadomie rozpoczynają się poszukiwania osoby, która w takiej sytuacji dowartościuje, wysłucha itd. I tu koło się zamyka. Kolejne.
Repeat.
Enter.
Notka była pierwotnie napisana w pierwszej osobie, ale użycie pojęcia ‘jednostki’ ładniej brzmi i przez to mniej przypomina użalanie się nad sobą.