bez treści

Dotarło już do mnie to co się stało. Że teraz zostałam już tylko ja. Właściwe miał się tu znaleźć długi monolog o tym jak to powinnam się cieszyć, ale jakoś ciężko mi to przychodzi. Ale... komuś bardzo zależy na tym żeby mnie uszczęśliwić, a ja mam się za to odwdzięczać żałosnymi przejawami grafomanii? Nie.

Powiem tylko...

Boję się o Nas. Zniszczyłam już wystarczająco dużo.

I boję się jeszcze o Ciebie. I o Ciebie.